انتخاب تیغه فرز

انتخاب تیغه فرز

تعریف تیغه فرز ؛جنس تیغه فرزها ؛زوایای تیغه فرزها ؛ سطوح فرز کاری ؛سطوح واقع بر تیغه فرز ؛سطوح قطعه کار ؛ جدول زوایای تیغه فرز ؛

انتخاب تیغه فرز

 

تعریف تیغه فرز

برای براده برداری از قطع کار در فرز کاری از تیغه چند لبه استفاده می شود که آن را تیغه فرز می نامند. لبه های برنده تیغه فرز فرم گوه ای دارند(مانند رنده تراشکاری) که در روی محیط دایره ای قرار گرفته اند. در فرزکاری هر یک از لبه های تیغه فرز در حین گردش دورانی خود مدت کوتاهی براده گیری می کنند و تا نوبت بعدی بدون براده برداری آزاد گردش کرده خنک می شوند ؛از این رو تیغه فرزها مانند رنده تراشکاری در اثر برش تحت فشار دائم قرار نمی گیرند ،و براده برداری با آنها سریعتر انجام می شود.

 

 

 

جنس تیغه فرزها

تیغه فرزها از مواد مختلفی ساخته می شوند که چند نمونه از آنها را ذکر می کنیم.

فولاد افزار سازی: تیغه هایی که از فولاد افزار سازی ساخته می شوند دارای قدرت براده برداری کم هستند و بدین سبب در مصارف محدود از آنها استفاده می شود. این فولادها مقدار 1 تا 1.2 % کربن دارند و با توجه به پیشرفت های فنی کنونی استفاده از این تیغه ها مفیدو مقرون به صرفه نیست و تا دمای 300 درجه سانتیگراد می تواند مقاومت کند.

 

فولاد افزار آلیاژی تند بر: تیغه فرزهایی که از فولاد تندبر ساخته می شوند،متداولترین نوع تیغه ها هستند که در صنعت به منظور صرفه جویی در هزینه از آن استفاده می شود. در جنس این فولادها علاوه بر آهن و کربن عناصری نظیر: وانادیم،مولیبدون،ولفرام و کروم به میزان زیاد آلیاژ شده ،ازاین رو قدرت تحمل و برش زیاد را دارد و تا 600 درجه سانتیگراد قدرت خود را حفظ می کند و آن را با علامت SS نشان می دهند. نوع دیگر فولاد آلیاژی که آب آلیاژ فولاد و کربن و ولفرام و کبالت به نام فولادHSS است و تا حدود 900 درجه سانتیگراد قدرت تحمل و برش دارد.

 

کاربیدهای سمانته شده:این تیغه ها از موادی ساخته می شوند که فاقد آهن هستندو آن را به طریق مثال سرامیک از کاربیدهای پودر شده تنگستن و تیتانیوم می سازند. کاربیدها مخلوطی هستند از کربن با فلزات دیر گداز و بهترین شرایط برش را دارا می باشند و قابلیت برش خود را تا حدود 900 درجه اسنتیگراد حفظ می کنند.

این تیغه ها احتیاجی به عملیات سخت کردن ندارند و از استحکام طبیعی برخوردار هستند.

چون کاربیدهای سمانته گران هستند از این رو فقط لبه های برنده تیغه ها از این جنس انتخاب می شود که به وسیله لحیم کاری یا پیچ بر روی بدنه تیغه قرار می دهند.

کاربیدها انواع و اقسام گوناگون دارند که با حروف F1,G1,H1,S2, S1 , نشان می دهند.

D,K,R

سرامیکها: سرامیکها مواد جدیدی هستند و محاسن زیادی دارند و از جمله می توان از مواد ارزان قیمت استفاده کرد مانند اکسید آلومینیوم (Al2O3 ) که در نظر است جایگزین کاربیدها شود.

 

زوایای تیغه فرزها

لبه برنده این تیغه فرزها مانند رنده های تراشکاری دارای زوایا آزاد-براده و گوه است که در شکل زیر نشان داده شد که به تعریف آنها می پردازیم.

شکل 1:زوایای تیغه فرز


 

 

 قبل از تعریف این زوایا لازم است سطوح فرز کاری را تعریف کنیم تا از اصطلاحات به کار برده شده در تعاریف زوایا آگاه باشیم.

 

سطوح فرز کاری

به دو دسته تقسیم می شوند:

الف) سطوح تیغه فرز ب) سطوح قطعه کار

 

در شکل زیر سطوح فرز کاری را می بینید.

شکل 2: سطوح فرز کاری

 

 

 

سطوح واقع بر تیغه فرز

-سطح براده: سطح براده به سطحی از تیغه فرز گفته می شود که در هنگام فرزکاری براده های برداشته از روی قطعه کار بر روی آن قرار می گیرد(شکل 2)

-سطح آزاد: سطح آزاد به سطحی از تیغه فرز گفته می شود که مقابل سطح برش قرار می گیرد و ممکن است به نام سطح فاز تیغه فرز نیز نامیده شود(شکل 2 ).

 

سطوح قطعه کار

سطح کار: سطح کار به سطحی گویند که از روی آن براده برداری می شود (شکل 2) .

سطح برش: سطح برش به سطحی از قطعه کار گفته می شود که مستقیما زیر لبه برنده تیغه فرز قرار می گیرد و براده برداشته می شود(شکل2).

سطح کار شده: سطح کاری که پس از براده برداری در روی قطعه کار ظاهر می شود"سطح کار شده" نامیده می شود.

زاویه گوه β :زاویه بین سطح براده و سطح آزاد را "زاویه گوه تیغه فرز" می نامند و با β نشان می دهند و مقدار آن بسته به جنس قطعات فرق می کند.(شکل 2)

 

در اجسام سخت مقدار آن بیشتر و در اجسام نرم مقدار آن کمتر است و مقدار تقریبی آن مانند زوایای رنده های تراشکاری است و در حدود 56 تا 81 درجه است.در جدول 1 زوایای تیغه فرزهای از جنس فولاد تندبر نشان داده شده است.

 

جدول 1: جدول زوایای تیغه فرز

 

 

 زاویه آزاد α : زاویه بین سطح آزاد تیغه و صفحه مماس بر سطح برش را "زاویه آزاد تیغه" می نامند و با علامت α نشان می دهند .مقدار آن تقریبا بین 4 تا ˚14 است (شکل2)

 

زاویه براده γ : زاویه بین سطح براده و سطح قائم برسطح برش به نام" زاویه براده" می نامند و با علامت γ نشان می ددهند (شکل2) و مقدار تقریبی آن بین 5 تا ˚30 است.

 

زاویه برش δ : مجموع زوایا ی آزاد α و گوه β را به نام "زاویه برش" می نامند و با علامت δ نشان می دهند.(شکل 2).

 

زاویه مارپیچ تیغه فرز λ : تیغه فرز ممکن است دارا لبه های برنده مستقیم (موازی محور فرز) و یا لبه برنده مارپیچ باشند مقدار این زاویه به گام مارپیچ لبه برنده تیغه بستگی دارد .برای براده برداری اجسام سخت مقدار این زاویه کم و در حدود 10 تا ˚35 است و در اجسام نرم مقدار این زاویه بیشتر و بین 25 تا ˚45 است  (شکل 2-1a )

الف: لبه های برنده مستقیم(موازی محور فلز) با تمام طول لبه خود براده برمی دارند و به آن سبب کار فرز ضربه ای است و قدرت برش کم است.

ب: لبه های برنده مارپیچ که آرامتر کار می کنند و هنگامی که یک دنده از کار خارج می شود دنده دیگری مشغول براده گیری شده است براده ها هم به پهلو ریخته می شوند.  شکل 2-1a

 

 

 

ماشینکاری خشک و ماشینکاری با حداقل استفاده از روانکار

ماشینکاری خشک و ماشینکاری با حداقل استفاده از روانکار 

MQL
Minimum Quantity Lubrication

چند سالی است که متخصصان ساخت و تولیدی، پتانسیل های ماشین کاری خشک را کشف کرده اند
استفاده از اینسرت در ماشین کاری خشک، اغلب با پیامدهای هزینه ای و سلامتی ناشی از استفاده از خنک کار، مرتبط می شود. در بیشتر فرایندهای ساخت و تولیدی، کل هزینه استفاده از خنک کار چندین مرتبه بیش از هزینه استفاده از ابزارهای برشی است
پیش از ورود به محیط ماشین کاری خشک و یا حتی ماشین کاری MQL (حداقل استفاده از روانکار)، چندین عامل است که باید در نظر گرفته شود. از نقطه نظر ابزار، در استفاده از خنک کار چه چیزی مشاهده می شود؟ بدون در نظر گرفتن هر تصمیمی پیرامون کاربرد خنک کار در هر کارگاه یا در یک ماشین خاص، در صورتیکه برای بهبود عملکرد ابزار حذف استفاده از خنک کاری را  در نظر بگیریم، چه اتفاقی رخ می دهد؟
کلید بهره گرفتن از تراشکاری بدون خنک کار برای ابزراهای خاصی، بر روی فهم این موضوع بنا شده است که حرارت بر روی این فرایندچه تأثیری دارد


تاثیر حرارت درماشینکاری

به سادگي مي توان گفت که حرارت دوست ابزار است، اما حرارت بيش از حد دشمن ابزار است. از طريق ترکيبي از انرژي (که از طريق اسپيندل/سرعت برشي توليد مي شود) و هندسه ابزار، منطقه برشي به دمايي مي رسد که ماده قطعه کار به نقطه تسليم رسيده و جدايش، يا براده،
مي تواند به خوبي شکل گيرد. حرارت بيشتر در ناحيه برش، باعث مي شود که براده راحت تر جدا شود؛ ولي حرارت خيلي زياد، نه تنها مي خواهد که براده را از قطعه کار جدا کند، بلکه از ابزار نيز براده برداري خواهد شد. نوسان از داغي به سردي، دشمن ابزار است. ابزارها داراي سختي بسيار بالايي هستند – و سيکل حرارتي مي تواند ترکهاي حرارتي ميکروسکوپي بر روي لبه ابزار ايجاد نمايد، که به شکست سريع ابزار منجر خواهد شد. 

متن کامل تحقیق با عنوان ماشینکاری خشک و ماشینکاری با حداقل استفاده از روانکاررا از لینک زیر دریافت نمایید:

دانلود کنید.


پسورد : www.mechanicspa.mihanblog.com

هگزاپودها و تکنولوژی ماشینکاری

هگزاپودها و تکنولوژی ماشینکاری


هگزا پودها ماشين هاي كنترل عددي هستند كه بوسيله ي شش يا عمليات براده برداري را انجام مي دهند. كه هر كدام از پاها در جابجايي و حركت قطعه كار يا ابزار نقش مستقيم دارند.
هگزا پود يكسري از ماشين هاي محوري هستند كه شش پا دارند در اين خانواده ماشين هاي سه پا يا نه پا هم وجود دارند كه عمليات تراش را انجام مي دهند. 


به وجود آمدن خطا در اين ماشين ها به اين شكل است كه اگر ما موقعيت دهي را نسبت به يك به طور اشتباه تنظيم كنيم ،‌آن پا آن اشتباه را به پاهاي ديگر منتقل مي كند.
اين ماشين ها يك فنداسيون محكم و ثابت براي اطمينان از دقت كار نياز دارند.

متن کامل تحقیق در مورد ماشین های کنترل عددی هگزاپود را از لینک زیر دریافت نمایید:

دانلود کنید.

پسورد :  www.mechanicspa.mihanblog.com


فرآیند ماشینکاری با جت آب و مواد ساینده (AWJM)

فرآیند ماشینکاری با جت آب و مواد ساینده (AWJM)

فهرست

مقدمه
تعریف ماشين‌كاري با جت آب و ذرات ساينده
اساس و روش کار
محدوديت‌هاي موجود در مورد نازل‌هاي مربوط به جت مواد ساينده
برخی از مزاياي ماشين‌كاري با جت مواد ساينده
عمر نازل برش‌كار
تلرانس‌ها و دقت‌هاي قابل دستيابي
ضخامت قطعه كار
 دقت ميزكار
استحكام و پايداري ميزكار
كنترل جت مواد ساينده
عقب‌افتادگي lag
عکس برخی از قطعاتی که با AWJM تولید شده اند و دستگاه آن
منابع

مقدمه

سال‌هاست كه از استفاده از تكنولوژي جت مواد ساينده و جت آب مي‌گذرد و ليكن اخيراً اين دو فرآيند در زمينه بازار ماشین ابزار جايگاه مناسبي پيدا كرده است. اين موضوع مهم و قابل توجه است و تعدادي از نوآوران قديمي با استفاده از جايگزيني و تكميل فرآيندهاي معمولي ماشين‌كاري خود با استفاده از اين دو فرآيند (ماشين‌كاري با جت‌آب و جت مواد ساينده) سود فراواني برده‌اند.
در ضمن باید توجه داشت که فناوری های جت آب و جت ذرات ساینده و ((جت آب و ذارت ساینده)) با هم تفاوت دارند. مثلا در در جت آب از آب با فشار بالا و در جت ذرات ساینده از ذراتی که توسط سیال هوا شتاب گرفته اند استفاده میشود ولی در جت آب و ذرات ساینده از ترکیب دو مورد قبل استفاده میشود. که در این مقاله به مورد آخر بیشتر خواهیم پرداخت

تعریف ماشين‌كاری با جت آب و ذرات ساينده :

در اين فرآيند جت آب همراه ذرات ساینده است كه با m/s900 سرعت(حدود 3 ماخ)‌ حركت مي‌كند و به هنگام برخورد اين جريان به سطح قطعه‌كار  ماده بر اثر برخورد ذرات شتاب گرفته با سیال آب به سرعت برداشته مي‌شود.آب از یک نازل خارج میشود که باید در فاصله خاصی از قطعه باشد. يك پمپ هيدروليك كه از يك موتور الكتريكي معمولاً تغذيه مي‌شود روغن را براي راه‌اندازي يك پمپ پيستوني رفت و برگشتي كه تشديد كننده ناميده مي‌شودبه فشار 117bar مي‌رساند. و آب با فشار بالا از نوك نازل خارج مي‌شود.

برای دانلود مقاله اموزشی فرآیند ماشینکاری با جت آب و مواد ساینده (AWJM) به لینک زیر مراجعه فرمایید:

دانلود کنید.

فولادهای ابزار

طبقه‌بندی فولادهای ابزار

فولادهای ابزار (Tool steels) گروهی از فولادهای کربنی ((Carbon steels) و فولادهای آلیاژی هستند که با عملیات حرارتی آنها می‌توان خواص فیزیکی و مکانیکی مطلوبی در آنها به وجود آورد، به طوری که بتوان از آنها ابزارهایی نظیر ابزارهای برشی سنبه و ماتریسهای برش، خمکاری، فرم دادن، کشش، قالب‌های پلاستیک و اکستروژن ساخت. فولادهای ابزار به فرم های میلگرد، شمشال، بلوکه‌های فورج شده و ریخته‌گری شده و در حالت آنیل شده در بازار عرضه می‌شوند.
فولادهای ابزار را با توجه به عناصر آلیاژی آنها می‌توان در سه گروه سخت شونده در آب، روغن یا هوا طبقه‌بندی نمود. فولادهای با عناصر آلیاژی کمتر جزو گروه سخت‌شونده در آب و فولادهای ابزار با بیشترین عناصر آلیاژی جزو گروه سخت شونده در هوا می‌گیرند. فولادهای ابزار را با انجام عملیات حرارتی مناسب می‌توان کاملا سخت نمود و آنها را در برابر سایش مقاوم کرد.

فولادهای ابزار به طور کلی بدین صورت دسته‌بندی می‌شوند: سخت شونده در آب، سخت ‌شونده در روغن، سخت شونده در هوا، مقاوم در برابر ضربه، گرم‌کار، تندبر، فولاد قالب ‌های پلاستیک و فولادهای خاص. در هر دسته، فولادهای مختلف با آنالیز شیمیایی و ویژگی‌های مختلف قرار می‌گیرند. 

برای دانلود تحقیق در زمینه مهندسی مکانیک ساخت و تولید و فولادهای ابزار تندبر به لینک زیر مراجعه فرمایید:

دانلود کنید.

عملیات حرارتی فولادهای ماریجینگ

عملیات حرارتی فولادهای ماریجینگ:

مقدمه:

 فولادهای ماریجنینگ فولادهای پر آلیاژ-کم کربن-آهن ونیکل باساختار مارتنزیتی هستند که دارای ترکیبی عالی از استحکام وتافنسی به مراتب بالاتر از فولادهای پر کربن کوینچ شده می باشند.
این فولادها دو کاربرد بحرانی ومتمایز فولادهای کربن آبداده که استحکام بالا وتافنس وانعطاف پذیری خوب مورد نیاز است را دارا میباشد . فولادهای کربنی آبداده استحکامشان را از مکانیسمهای تغییر فاز وسخت گردانی بدست میآورند. ( مثل شکل گیری مارتنزیت و بینیت ) واین استحکام پس از رسوب گیری کاربیدها در طول مدت تمپر کردن بدست می آید. درمقایسه فولادهای ماریجینگ استحکامشان را از شکل گیری یک فولاد مارتنزیتی کم کربن انعطاف پذیرو سخت آهن ونیکل بدست می آورند که می توانند بوسیله رسوب گیری ترکیبات بین فلزی در طول مدت پیرسختی استحکام بیشتری داشته باشند. دوره ماریجینگ بر اساس پیرسختی ساختار مارتنزیتی وضع شده است.

متالورژی فیزیکی:استحکام وتافنس خوب فولادهای ماریجینگ بوسیله پیر سختی یک ساختار مارتنزیتی کم کربن بسیار انعطاف پذیربا استحکام نسبتا خوب بدست میآید.در حین پیرسازی ساختار مارتنزیتی هدف اصل روش توزیع یکنواخت رسوبات بین فلزی خوب است که صرف تقویت کردن بافت مارتنزیتی می شود. یکی دیگر از هدفهای اصلی در مدت پیر سازی فولادهای ماریجینگ کم کردن یا حذف کردن برگشت فاز نیمه پایدارمارتنزیت به آستنیت و فریت می باشد .

شکل گیری مارتنزیت :مارتنزیت فولادهای ماریجینگ معمولا مکعب مرکز دار (bcc ) کم کربن است که این مارتنزیت شامل چگالی بالای نابجایی می باشد اما نه به صورت دوقلویی. در حین سرد شدن بعد از تابکاری انحلالی آستنیت fcc بوسیله بازگشت برشی کم نفوذ تجزیه به ساختارهای متعادل به ساختار bcc تبدیل میشود.این تبدیل آستنیت به مارتنزیت ناپایدار اتفاق نمی افتد تا دمای شروع مارتنزیت (Ms) بدست آید ودمای شروع مارتنزیت باید به اندازه کافی بالا باشد بنابراین یک تبدیل کامل به مارتنزیت قبل از خنک شدن فولاد تا دمای اتاق اتفاق می افتد.

بیشتر انواع فولادهای ماریجینگ دمای شروع مارتنزیت حدود 200 تا300 درجه سانتیگراد را دارند ودر دمای اتاق به طور کامل مارتنزیت هستند . نتیجه ساختار مارتنزیت یک فولاد نسبتا قوی و فوق العاده انعطاف پذیر میباشد .
عناصر آلیاژی دمای شروع مارتنزیت را بطور قابل ملاحظه ای تغییر می دهد اما تغییر مشخصه این استحاله به مقدار زیادی بستگی به سرعت سرد شدن دارد.

اغلب عناصرآلیاژی اضافه شده در فولادهای ماریجینگ (به استثناء کبالت ) درجه حرارت شروع مارتنزیت را کاهش می دهند.
یکی از دونوع ممکن مارتنزیت که در سیستم آلیاژی آهن- نیکل ممکن است شکل بگیرد بستگی به مقدار نیکل در ماده مورد سوال میباشد.در سرعتهای سرد کردن بالا در فولادهای شامل 5 تا 10 درصد نیکل ،و بیش از 10 درصد پایین آوردن سرعت سرد کردن، لازمه شکل گیری مارتنزیت در فولادها می انجامد وشکل گیری کامل ساختار مارتنزیتی را تعیین می کند.در فولادهای شامل 25 درصد نیکل ، مارتنزیت لایه ای وبالای 25 درصد مارتنزیت دو قلویی داریم .مطالعه برروی آلیاژهای مارجنیگ آهن ? 7 درصد کبالت 5 درصد مولیبدن و4/. درصد تیتانیم در ( ماریجینگ 18 درصد نیکل 250 ) شامل مقادیر متفاوت نیکل نشان می دهد که یک ساختار مارتنزیتی لایه ای با مقادیر نیکل بیش از 23 درصد بدست می آید .اگر چه مقادیر نیکل بیش از 23 درصد شکل گیری مارتنزیت دو قلویی را نتیجه داده است . معمولا یک ساختار مارتنزیتی لایه ای در فولادهای ماریجینگ ترجیح داده می شود زیرا در مدت پیر سازی این ساختار سخت تر از یک ساختار مارتنزیتی دو قلویی میباشد.

عملیات حرارتی فولادهای ماریجینگ: تابکاری انحلالی : تابکاری انحلالی مستلزم حرارت دادن آلیاژی به اندازه کافی،بالای درجه حرارت پایان آستنیت و نگهداری در زمان کافی تا جا گیری عناصر در محلول جامد و سرد کردن آن تا دمای اتاق .متداول ترین سیکل عملیات حرارتی برای فولادهای ماریجینگ 18 درصد نیکل 200 ،250 300 درگیر کردن آلیاژهای در دمای 815 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت و سپس سرد کردن آن بوسیله هوا.تولید برای کاربردهای فورجینگ معمولا در حالت آنیل نشده خریداری می شود زیرا حرارت دادن سیکل تابکاری حرارتی قبلی را خنثی میکند .استفاده از خلا ، کنترل گردش هوای اتمسفر ، تمام نمک خنثی یا کوره های سیال تخت برای حداقل کردن صدمات سطحی ممکن است مورد نیاز باشد .

اثرزمان و درجه حرارت تابکاری بر خواص پیرسازی: اطلاعات نشان میدهد که بیشترین استحکام در دمای تابکاری انحلالی 800 تا815 درجه بوجود می آید. استحکام وانعطاف پذیری پایین تر با درجه حرارت تابکاری از 760 تا 800 درجه ناشی از انحلال ناقل عناصر سخت کننده میباشد و کاهش استحکام مربوط به درجه حرارت تابکاری انحلالی بالای 815 درجه ناشی از درشتی ساختار دانه ها میباشد. سرعت سرد شدن بعد از تابکاری انحلالی از اهمیت کمتری برخورداراست چون اثر کمتری بر خواص زیر ساختاری ومکانیکی دارد.اصلاح دانه ها بوسیله سیکل حرارتی : سیکل حرارتی فولادهای ماریجینگ بین درجه حرارت پایان مارتنزیت و دمای بسیار بالاتر از دمای تابکاری انحلال می تواند برای اصلاح ساختار دانه هایی که درشت هستند استفاده شود.این عمل استحاله برشی کم نفوذ ، مارتنزیت به آستنیت واز آستنیت به مارتنزیت نیروی محرکه برای تبلور مجدد در حین سیکلهای حرارتی تامین میکند.


پیر سختی: نوعی پیر سختی بعد از تابکاری انحلالی معمولا شامل حرارت دادن آلیاژ تا رنج دمایی 455 تا 510 درجه سانتیگراد و نگاه داشتن در این دما به مدت 3 الی 12 ساعت وخنک کردن آن در معرض هوا تا دمای اتاق می باشد. استفاده از فولادهای ماریجینگ در کاربردهای مانند ابزارآلات دایکست لازم است استفاده از یک حرارت پیر سازی تقریبا 530 درجه سانتیگراد که ساختار متعادلی را فراهم می کند و از نظر حرارتی تثبیت شده است. هنگامی که زمان پیر سازی افزایش پیدا میکند تا جائیکه به نقطه ای می رسیم که سختی واستحکام شروع به کاهش میکند به علت شکل گیری بازگشت آستنیت که معمولا از ذرات ریز باندهای آستنیت دور دانه ای قبلی شروع میشود.
کار سرد وپیر سازی : استحکام تسلیم واستحکام نهایی کششی فولادهای ماریجینگ می توانند بوسیله کار سرد قبل از پیر سازی تا 15 درصد افزایش پیدا کنند . بوسیله کار سرد قبل از تابکاری انحلالی ماده بالای 50 درصد کاهش قبل از پیر سازی ،نتیجه رسیده است .این سازگاری کمی با انعطاف پذیری وچغرمگی است .از کاهش سرما بیش از 50 درصد باید خوداری شود زیرا ممکن است که پوسته پوسته شدن تولیدات بوجود آید. نیتریده کردن : سختی سطح را می تواند بوسیله نیتریده کردن فولادهای ماریجینگ در آمونیاک بدست آید . سطح سختی معادل 65 تا70 راکول سی به عمق 15/0 میلیمتر بعد از نیتریده کردن به مدت 24 الی 48 ساعت در دمای 455 درجه سانتیگراد میتواند بدست آید. نیترده کردن در این دما می تواند همزمان با پیرسختی اتفاق بیافتد . حمام نمک نیتریده کردن برای 90 دقیقه در دمای 540 درجه سانتیگراد بخوبی می تواند این عمل را شکل بدهد اگر چه برای پرهیز از فوق پیر سازی شدن بیش از حد این عمل باید بخوبی کنترل شود. استحکام خستگی ومقاومت به سایش فولادهای ماریجینگ بوسیله نیتریده کردن بهبود پیدا می کنند. پخت :عملیاتی است برای حذف هیدروژن که در دمای پایین بین150 تا 200 درجه سانتیگراد قرارمیگیرد. تردی هیدروژن ممکن است در فولادهای ماریجینگ اتفاق بیافتد وقتی که در معرض کارهای الکترومکانیکی مثل آبکاری قرار میگیرد. حذف هیدروژن کار مشکلی است باید در یک سیکل عملیات حرارتی (پخت) بین 3تا 10 ساعت قرار بگیرد.سند بلاست موثرترین روش برای حذف اکسید ناشی عملیات حرارتی است . فولادهای ماریجینگ را میتوان بوسیله مواد شیمیائی تمیز کننده مثل اسید شوئی در محلول اسید سولفوریک یا محلول اسید كلريدريك و اسيدنيتريك واسید هیدروفلوریک . اگر چه باید مراقب بود که بیش از حد اسید شوئی نشود.